.
 |
|
|
نویسنده: مهندس مهدی صمدانی
به روز رسانی: تیر ۱۴۰۰
در این مقاله می‌خوانیم:
- اثر دمانس بک عضو بر سایر اعضای خانواده
- آسیب پذیری کودکان
- به کودکان آگاهی دهید
- به احساسات کودکان توجه کنید
- کودکان را راهنمایی کنید
- پریشانی و اندوه در کودکان
- اثر دمانس بک عضو بر سایر اعضای خانواده
.
زندگی تمامی اعضای خانواده، در اثر ابتلای یک نفر از آنها به بیماری دمانس، دستخوش تحولات عمیق و وسیعی میشود. در نتیجه، به‌دلیل مشکلات فکری و روانی، بیشتر آنها مجبورند برای مداوا به پزشک مراجعه نمایند(۲۰۳). کودکان در این ماجرا از سایرین آسیب پذیرترند و نیاز به توجه بیشتری دارند.
وقتی یکی از نزدیکان یک کودک، مثلاً پدر بزرگ او، به آلزایمر یا نوع دیگری از بیماری‌های دمانس مبتلا میشود، چگونه این مشکل و تغییرات خلقی و رفتاری پدر بزرگ را برای کودک توضیح می‌دهید؟ آیا با رفتار خود کوشش می‌کنید مشکل را انکار نموده و اوضاع را عادی جلوه دهید؟ آیا بیمار و مسایل او را از دید کودک پنهان می‌کنید؟
.
آسیب پذیری کودکان
بروز دمانس در خانواده برای کودکان از دو جنبه چالش برانگیز است. اول، ترس از دست دادن عزیزی که او را بسیار دوست دارند، و دوم، نگرانی از اینکه سایر عزیزان و خودشان هم در آینده به این بیماری مبتلا شوند. این دو چالش ممکن است برای آنها بحران روانپزشکی[1] ایجاد نماید.
همچنین، کودکان ممکن است مجبور شوند زودتر از موعد، نقش والد جانشین را در انجام امور خانه مانند خرید، تمیز کردن، و یا حتی آشپزی بر عهده گیرند. این تغییر زود هنگام ممکن است در آنها احساس سرخوردگی، بی پناهی، تنهایی، و افسردگی بوجود آورد.
.
به کودکان آگاهی دهید
کودکان اغلب از وجود یک مشکل بزرگ در خانواده، حتی قبل از اینکه کسی برایشان توضیح داده باشد، آگاهند. بنابراین برایشان اطمینان‌بخش خواهد بود که با توجه به توان فکریشان، آنها را در جریان مسائل قرار دهید.
- آگاهی از بیماری دمانس ممکن است بسیار دردناک و نگران‌کننده باشد ولی کودکان با دانش اینکه رفتار و گفتار بزرگترشان اختیاری نیست و به‌دلیل بیماری به وجود آمده است، آرامش بیشتری خواهند یافت.
- توجه به رفتار و کردار اطرافیان بیمار در سازشگری با مشکلات بیماری، برای کودکان آموزنده است. آنها در عمل آموزش می‌بینند که چگونه باید با مشکل بزرگ و اضطراب‌آوری چون دمانس سازشگری نموده و احساسات دردناک مربوطه را مدیریت نمایند.
- توضیحات خود را درباره بیماری با توجه به سن کودکان و سطح درک و تحمل آنها تنظیم کنید. در عین اینکه به روشنی و درستی به سؤالات آنها پاسخ می‌دهید، به آنها اطمینان دهید که آمادگی پاسخ گویی به پرسش‌های دیگر آنها را دارید و می‌توانند هر وقت لازم بود در این مورد با شما صحبت کنند.
- به آنها اطمینان دهید که با وجود تمام فشارها و گرفتاری‌ها، مانند گذشته آنها را دوست دارید و در عمل، با برنامه‌ریزی دقیق سعی کنید صرف وقت با آنها را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
.
به احساسات کودکان توجه کنید
کودکان بیش از دیگران نیازمندند که به احساساتشان توجه کافی شود. احساساتی از جمله:
- غم و اندوه از اینکه برای کسی که دوستش دارند چه اتفاقی افتاده است.
- اضطراب از اینکه به سر بیمار چه خواهد آمد.
- ترس و خجالت‌زدگی از رفتار غیرمعقول و حتی کودکانه پدر بزرگ‌شان در حضور سایرین.
- ملالت از سؤال‌ها و داستان‌های تکراری عزیزشان.
- تغییر نقش و مسئولیت جدید آنها در مراقبت از کسی که تا چندی قبل از آنها مراقبت می‌کرد.
- احساس بیهودگی و وازدگی به‌دلیل اینکه کوشش‌های آنها در بهبود بیمار تأثیری ندارد.
- عصبانیت از اینکه والدین آنها درگیر مراقبت از بیمار هستند و فرصت همیشگی صرف وقت کافی با آنها را ندارند.
.
کودکان را راهنمایی کنید
- از آنها بپرسید نسبت به بیماری پدر بزرگ خود چه احساسی دارند و به پاسخ آنها به دقت توجه کنید تا بتوانید از نگرانی‌های آنها آگاه شده و در رفع آنها بکوشید.
- از کودکان در کار مراقبت در حد توان آنها کمک بگیرید ولی توجه داشته باشید که در این کار زیاده روی نکرده و زندگی کودکانه آنها را مختل ننمایید. آنها باید فرصت کافی برای بازی، درس، تفریح، و کودک بودن داشته باشند.
- کودک را تشویق کنید دفترچه خاطرات روزانه خود را بنویسد. نوشتن احساسات کودک به او آرامش می‌دهد و مایه تسلی خاطر او خواهد شد.
.
پریشانی و اندوه در کودکان
- اگر کودک خواب‌های پریشان می‌بیند، رفتار سرکش و جلب توجه کننده از خود نشان می‌دهد، و یا از دردهای نامشخص شکایت دارد، ممکن است به اضطراب دچار شده باشد.
- کودکان آشفته ممکن است دچار عدم‌تمرکز لازم در انجام تکالیف مدرسه شوند و افت تحصیلی پیدا کنند. در صورت لزوم با مشاور مدرسه صحبت کنید و او را در جریان بیماری دمانس در خانواده بگذارید.
- کودک ممکن است نسبت به بیماری پدربزرگ بی‌تفاوت به‌نظر برسد یا حتی خود را شاد جلوه دهد. او ممکن است بدینوسیله مسایل را در سینه‌اش حبس کرده و از ابراز نگرانی و ناراحتی خود طفره می‌رود. ضمن احترام به خواسته‌های او، توصیه میشود کوشش نمایید راجع به مسائل موجود با او صحبت نمایید.
- نوجوانان ممکن است به‌نظر برسند که بیشتر به خودشان توجه دارند و وقت خود را در تنهایی و اتاق خود صرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. این گزینه ممکن است مکانیسم دفاعی آنها در برخورد با مشکل لاینحل دمانس باشد. ضمن احترام به رفتار آنها، به آنها اطمینان دهید که دوستشان دارید و هر زمان مایل باشند می‌توانند با شما صحبت نموده و پرسش‌های خود را با شما مطرح نمایند.
.مطالب این مقاله جایگزین مشاوره شخصی و خصوصی خواننده با اشخاص ذیصلاح و متخصص در رشته حرفه ای ایشان از جمله پزشکان، روانشناسان، حقوقدانان، و سایر حرف مربوطه نیست. توصیه میشود همواره، برای هر مورد بخصوص که با ان روبرو هستید، با متخصص مربوطه مشورت نمایید.
.
منابع و مراجع
- sciencedirect.com; (n.d.), Impaired health of those living with dementia patient, retrieved April 2017, from http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0277953695002960
- alzheimers.org.uk; (n.d.), Explaining dementia to children and young people, retrieved April 2017, from https://www.alzheimers.org.uk/info/20029/daily_living/23/explaining_dementia_to_children_and_young_people
- alz.org; (n.d.) Children and teens, retrieved April 2017, from http://www.alz.org/documents/national/brochure_childrenteens.pdf
- ncbi.nlm.nih.gov; (n.d.), What it means to be an adult child of a person with dementia, retrieved April 2017, from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24152431
- Sheffield.ac.uk; (n.d.), Young people caring for adults with dementia, retrieved April 2017, from https://www.sheffield.ac.uk/polopoly_fs/1.563454!/file/Young_people_caring_for_adults_with_dementia.pdf
[1] Psychic Crisis